กาลครั้งหนึ่ง(ยังไม่นานมาแล้ว) ผมเป็นคนที่บ้าเรื่องการลงทุนมาก(เล่นหุ้น) ซึ่งลักษณะการเล่นของผมนั้นเรียกได้ว่าเป็นนักลงทุนไร้คุณค่า คนอื่นเขา นักลงทุนเน้นคุณค่า 555+ เล่นอย่างมีสเตปและก็เจ็บอย่างมีสไตล์ จึงคิดจะเปลี่ยนไปทำอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอัน จนวันหนึ่งเห็นข่าวการประมูลภาพครับ ภาพนั้นรู้สึกว่าราคา 2ร้อยกว่าล้านบาท ผมนี่ต้องการไฟฉายมาส่องหน้าทันทีเลย(หน้ามืด//มุขครับ) เลยตัดสินใจถอนหลักทรัพย์หมดเลยครับ ขนาดถอนหมดยังไม่พอซื้อกล้อง คิดดู 555 จากนั้นก็ทุบกระปุกเพื่อถอยกล้องออกมา เมื่อต้นปี 2015 นี่เอง *-* เมื่อมีกล้องแล้วแต่ไม่รู้จะถ่ายอะไรนี่มันเงิบนะ ก็เลยไปชวนเธอคนนี้ นามว่าน้องด้าย เป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยม พอเข้ามหาลัยนางได้เป็นหลีดคณะด้วย โหดเว่อออ และแล้วเย็นวันนั้นก็ไปรับนาง พอดีว่ารถผมเปิดประทุนครับ(เวฟ100) นางเลยตกลงไปด้วยอย่างง่ายดาย ผมขับไปอย่างช้าๆ เพราะนางบอกทรงผมจะเสีย 555+ พอไปถึงนางก็โพสท่าเต็มที่เลย ผมก็ถ่ายมั่วเต็มที่เลยครับ พอถ่ายเสร็จผมก็ใช้โปรแกรมแต่งรูป ถามว่าใช้เป็นไหม ตอบ "เป็นครับ" แต่งมั่วเต็มที่เลย ไม่มีใครตอบได้หรอกว่าความสวยเป็นยังไง(วิชาปรัชญา) พอแต่งรูปเสร็จ อ้าวววว เซฟไม่เป็น 55 อันนี้เรื่องจริง ไม่ได้ขี้จุ๊ เบเบ๊ กว่าจะเซฟได้ก็งมอยู่ตั้งนาน (เรื่องงมนั้นผมถนัดครับ) บัยๆ
No comments:
Post a Comment