Tuesday, March 31, 2015

บ้านเสานัก

 บ้านเสานัก มีเสาถึง 116 ต้น นักแต๊ๆเลย ต้องหาโอกาสไปชมนะครับ


 สำหรับการเข้าชมก็มีค่าธรรมเนียม 50 บาท มีส่วนลดค่าเครื่องดื่มด้วยนะครับ


 ด้านล่างของตัวบ้านเป็นแบบนี้


 ขึ้นบันไดไป เลี้ยวซ้าย แล้วหันหลังกลับ กดไป 1 แช๊ะ


 นี่คือส่วนหน้าครับ ถ้าเดินขึ้นบันไดมาก็เจอเลย


 มุมซ้าย


 ห้องนอนครับ ดูโปร่งมาก


 ห้องรับประทานอาหาร บรรยากาศดีมาก


 ห้องรับแขก


 รูปนี้ใช้ลักษณะเฉพาะตัวในการถ่าย นั่นคือความเตี้ยนั่นเอง 5555


นี่คือทางเดิน ซึ่งมีการจัดองค์ประกอบได้อย่างสวยงาม


 ลงมาด้านล่าง ก่อนเข้าไปดูว่าใต้ถุนนั้นมีอะไร


 โอ้วว มีข้าวแตนกับน้ำมะขาม กินแล้วชื่นใจ


 มีที่ขายอาหารและเครื่องดื่ม บอกได้เลยว่าข้าวแตนอร่อยมาก


 รูปนี้ที่บ้านผมเรียกว่าเล้าข้าวครับ แต่เสาเล้าข้าวนี้มีตั้ง 24 ต้น ก็พึ่งเคยเห็นนี่แหละ


 ใครมาลำปางแล้วไม่ได้นั่งรถม้าก็มานั่งที่นี่ได้ครับ แต่ไม่มีม้านะครับ 555+  ใครจะขึ้นไปนั่งก็ได้ (มั้ง) แต่ผมไม่กล้าหรอก


ก่อนไปต่อก็มานั่งมุมนี้ถ่ายรูปอีก 1 แช๊ะ ณ ตอนนี้ 4 โมงกว่าแล้ว ต้องไปต่อ


Next Station

Monday, March 30, 2015

อาปาอี้

หลังลงรถไฟเสร็จก็เดินทางไปสถานีขนส่งจังหวัดลำปาง (เดินจริงๆนะ 1.4 km) เปิดแผนที่กูเกิลแล้วก็เดินไป เหลียวซ้ายแลขวาก็ลั่นชัตเตอร์ไปเรื่อยๆ


เจอทางแยกก็ยังถ่าย


มาถึงสถานีขนส่งจังหวัดลำปางแล้ว เหนื่อยเหมือนกันแฮะ


มาเพื่อที่จะซื้อตั๋วรถทัวร์กลับเชียงใหม่ตอนกลางคืน แต่ว่ายังไม่มีตั๋ว สงสัยคืนนี้ต้องนอนที่นี่แน่นอน (คิดในใจ)


ร้านขายของฝากก็มีนะ แต่ไม่ซื้อหรอก อิอิ


แวะทานข้าวแถวนี้ละกัน จะบ่ายโมงแล้ว


กินข้าวเสร็จก็หายตัวมาที่นี่เลย ระยะทางไม่ถึง 5 km ที่นี่คือพิพิธภัณฑ์เซรามิคธนบดี (อ่านป้ายก็ได้นะ) ต้นตำหรับของถ้วยที่มีรูปไก่ติด ไปดูข้างในกันเลย


นี่เป็นรูปปั้นของอาปาอี้ ผู้ริเริ่มอะไรสักอย่างนี่แหละ


เข้ามาก็มีค่าธรรมเนียม 50 บาท สำหรับเที่ยวชม แต่รับรองว่าคุ้ม เพราะมีพี่มัคคุเทศก์พาเที่ยวชมและให้ข้อมูลที่มีสาระน่ารู้มาก นอกจากนี้ยังสามารถใช้บัตรเข้าชมแลกรับส่วนลดค่าของฝากและค่าเครื่องดื่มได้อีกด้วย 


ที่สำหรับถ่ายรูปอวดเพื่อนๆ


ห้องน้ำสุดเจ๋ง ใช้เศษวัสดุที่แตกประดับเป็นลวดลายต่างๆ


ดินที่เห็นอยู่นี้ ไม่ใช่ดินเชียงใหม่เน้อจะบอกให้            มันคือดินตาก 555+


การเอาถ้วยขนมเข้าเตาอบ จะต้องวางในถาดรอง ซึ่งถาดรองนี้เรียกว่า.....อะไรไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว


ถ้วยขนาดใหญ่


เมื่อเทียบกับมือ จะเห็นได้ว่าถ้าเอาแกงใส่ถ้วยนี้ สามารถกินได้ทั้งตำบล


ผมนี่ยืนตบมือให้เลยครับ     (ตู้โชว์)


อาจจะดูเบลอๆนะ ลองขยี้ตาดูสิแล้วจะหาย


เมื่อกี้ผมล้อเล่น


เซรามิคยังใช้ทำกระปุกของเหลวได้อีกนะ ถ้าใส่เหล้าแล้วกดๆใส่ปากคงจะฟินมาก


แจกันที่ถูกออกแบบให้ตั้งไว้เฉยๆก็สวย


มีลวดลาย จบ


นี่ก็มีลวดลาย


แบบไทยๆ


สวยอ่า ถ้าใครพาแฟนมาด้วยนี่ได้เสียตังค์ซื้อแน่


สวยๆ


นี่สิน่าสนใจ คิดเหมือนผมไหมครับว่าเซรามิคใช้ทำเหรียญได้อย่างไร     แหม๊ ไอเดียบรรเจิด
ไม่ใช่หรอกครับ มันคือเหรียญที่เขาได้กลับมาจากงานแสดงสินค้าที่ประเทศต่างๆ


สวยงาม


ชุบน้ำทอง


สวยอีกแล้ว  ไปดูที่อื่นต่อ

 มาแล้ววว นี่คือตำนาน


 อาปาอี้เป็นใครนะเหรอ ถ้าอยากรู้ต้องไปอ่าน


 ของส่วนตัวของอาปาอี้


 นี่ไง จักรยาน ส่วนด้านล่างนั้น แร่ดินขาว ซึ่งคนสมัยก่อนใช้ลับมีด


 แบบจำลองเตามังกรโบราณ


ข้ามมาหลายจุด มาถึงการวาดลวดลาย ต้องวาดทีละใบนะ


 การขึ้นรูปโดยการหล่อน้ำดิน


 หลังจากนั้นก็แกะออก ซึ่งยังนิ่มๆอยู่เลย ลองจับดูสิ


 นี่ไงเตามังกรโบราณ


 การอบด้วยเตาแก๊ส เจ๋งมาก คือนำดินที่ต้องการอบวางบนหลังเตา จากนั้นก็เปิดเครื่องอบ // ล้อเล่น


 น่ากินมากเลย


 ใส่เส้นเพื่อให้แยกออกระหว่างถ้วยขนมกับถ้วยน้ำจิ้ม เนี๊ยยย มีสาระ เฮ้ยยยๆ
 เคลือบด้วยสารบางอย่างก่อนนำไปอบ


 เหนื่อยละ มาซื้อเครื่องดื่มก่อน ส่วนลด 20 เลยนะ


 จัดชาเขียวให้ชื่นใจ


อย่าลืมซื้อของฝากล่ะ เพียบเลย
มาอยู่ตรงนี้นานเหมือนกัน บ่าย 3 กว่าละ ต้องลุยต่อ


Next Station.