วัดพระแก้วดอนเต้า//กาดกองต้า

มารีวิวต่อครับ หลังจากขี้เกียจอยู่หลายวัน รูปแรกที่เห็น คือ พระบรมธาตุดอนเต้า ถ้าไปดูในตอนเย็นจะเห็นบรรยากาศสวยงามมาก มีท้องฟ้าสีครามที่น่าถ่ายรูปไว้อวดเพื่อนๆยิ่งนัก

อีกด้านก็มีองค์พระธาตุเหมือนกัน ท้องฟ้าด้านนี้ไม่ค่อยแจ่มใส แต่ก็กลมกลืนกับตัวพระธาตุยิ่งนัก

ซูมดูใกล้ๆ จะเห็นชัดเจนเลย (สายไฟ) อิอิ แต่ว่าคือพระธาตุอะไรนะ เดี๋ยวค่อยไปดู

หันกลับมาถ่ายทางนี้อีกรูป

จากนั้นก็นมัสการหลวงพ่อโตก่อน ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ

ทีนี้ย่องขึ้นมาด้านบน.. แล้วก็หลบมุม.. ซุ่มอยู่ตรงพุ่มไม้.. แอบถ่ายพระธาตุอีก 1 แช๊ะ

ภาพที่เห็นนี้ด้านในจะมีพระนอนอยู่ครับ องค์ใหญ่มาก ไม่มีภาพองค์พระให้ดูนะ ผมเก็บไว้ดูคนเดียว อิอิ

เขาว่าใครได้ลอดท้องช้างจะเป็นศิริมงคลมาก อย่าลืมแวะมาลอดนะคร้าบ

ด้านหนึ่งของพระอุโบสถ ที่บอกว่า"ด้านหนึ่ง" เพราะชักจะงงๆว่าด้านไหนคือด้านหน้า 555+

ถ้าไม่เชื่อผมก็ลองดูอีกด้านสิ คล้ายกันเลย (แต่ผมก็แยกออกอยู่นะ อย่าพึ่งด่าผมโง่)

นี่เป็นศาลาข้างๆ ซึ่งก็สวยงามอีกตามเคย

ด้านหน้าของพระอุโบสถครับ ดูบรรยากาศสิ น่าไปมาก 

นี่คือวัดสุชาดารามครับ อยู่คู่กับพระธาตุสีขาวในภาพด้านบนครับ

ได้เวลาออกเดินทางไปยังอีก 1 ที่แล้วครับ

สะพานรัษฎาภิเศก หรือสะพานขาวนั่นเอง เป็นที่ที่หลายคนอยากมาถ่ายรูปไว้อวดเพื่อน // ล้อเล่น

เดินมาชมบรรยากาศแถวนั้นยามเย็นซะหน่อย จะบอกให้ว่าน้ำใสมากๆ เห็นปลากำลังเต้นแอโรบิคอยู่เลยครับ

แน่นอนว่าสิ่งที่อยู่ติดกับสะพานก็คือกาดกองต้านั่นเอง ดีใจมากครับ จะได้เดินกาดแล้ว

เขากำลังจะเริ่มขายของกัน ผมก็มาเดินก่อนเลยครับ เพราะผมไม่ได้ตั้งใจมาซื้อ 555+

สิ่งที่ชอบมากก็คือสภาพแวดล้อมรอบๆครับ ถนนคนเดินต้องอยู่ในเมืองโบราณถึงจะเหมาะ

หาดูได้ยากนะครับ ถนนคนเดินในที่แบบนี้

แบบนี้ก็สวยครับ

แวะตรงนี้หน่อยก็ดีนะ

คือร้านขายลูกชิ้น คนต่อคิวเยอะจริงๆ เสียดายที่ผมไม่ได้ซื้อ

ไข่ปิ้งก็อร่อยมากนะ แต่เสียดายที่ไม่ได้ซื้อ 555+

นี่บ้านผมเรียกว่า "ปุ๊กข้าว" ก็คือกระปุกที่เอาไว้ใส่ข้าวเหนียวนั่นเอง แต่ตอนผมเป็นเด็กผมก็ทำพังไปหลายใบครับ ผมเอาด้วงกว่างไปใส่ครับ ขาดหมด

ตอนเป็นเด็กก็หล่อแบบนี้แหละครับ

เดินออกมาถ่ายสะพานอีกที เพราะมันสวยครับ

ณ ตอนนี้ก็เวลาจะ 18.00 แล้ว สำหรับใครที่จะเดินทางกลับก็ซื้อตั๋วที่สถานีขนส่งได้เลยครับ แต่ผมนะยังไม่อยากกลับหรอก ไหนๆก็ไหนๆลองหาอะไรเย็นๆจิบให้ชื่นใจแล้วค่อยกลับจะดีกว่า ต้องลองดูนะครับ

สุดท้ายนี้ เชื่อไหมครับการเดินทางจะทำให้เราโตขึ้น ไม่ต้องเชื่อผมหรอกครับ เก็บไว้คิดหลังจากที่คุณได้ออกเดินทางไปแล้ว คุณจะพบคำตอบ

สำหรับวันนี้ ม้าไม่ได้ไปก่อน แพะไม่ได้ไปก่อน แกะก็ยังไม่ได้ไปก่อน ......ลาไปก่อน

บ้านเสานัก

 บ้านเสานัก มีเสาถึง 116 ต้น นักแต๊ๆเลย ต้องหาโอกาสไปชมนะครับ

 สำหรับการเข้าชมก็มีค่าธรรมเนียม 50 บาท มีส่วนลดค่าเครื่องดื่มด้วยนะครับ

 ด้านล่างของตัวบ้านเป็นแบบนี้

 ขึ้นบันไดไป เลี้ยวซ้าย แล้วหันหลังกลับ กดไป 1 แช๊ะ

 นี่คือส่วนหน้าครับ ถ้าเดินขึ้นบันไดมาก็เจอเลย

 มุมซ้าย

 ห้องนอนครับ ดูโปร่งมาก

 ห้องรับประทานอาหาร บรรยากาศดีมาก

 ห้องรับแขก

 รูปนี้ใช้ลักษณะเฉพาะตัวในการถ่าย นั่นคือความเตี้ยนั่นเอง 5555

นี่คือทางเดิน ซึ่งมีการจัดองค์ประกอบได้อย่างสวยงาม

 ลงมาด้านล่าง ก่อนเข้าไปดูว่าใต้ถุนนั้นมีอะไร

 โอ้วว มีข้าวแตนกับน้ำมะขาม กินแล้วชื่นใจ

 มีที่ขายอาหารและเครื่องดื่ม บอกได้เลยว่าข้าวแตนอร่อยมาก

 รูปนี้ที่บ้านผมเรียกว่าเล้าข้าวครับ แต่เสาเล้าข้าวนี้มีตั้ง 24 ต้น ก็พึ่งเคยเห็นนี่แหละ

 ใครมาลำปางแล้วไม่ได้นั่งรถม้าก็มานั่งที่นี่ได้ครับ แต่ไม่มีม้านะครับ 555+  ใครจะขึ้นไปนั่งก็ได้ (มั้ง) แต่ผมไม่กล้าหรอก

ก่อนไปต่อก็มานั่งมุมนี้ถ่ายรูปอีก 1 แช๊ะ ณ ตอนนี้ 4 โมงกว่าแล้ว ต้องไปต่อ

Next Station

อาปาอี้

หลังลงรถไฟเสร็จก็เดินทางไปสถานีขนส่งจังหวัดลำปาง (เดินจริงๆนะ 1.4 km) เปิดแผนที่กูเกิลแล้วก็เดินไป เหลียวซ้ายแลขวาก็ลั่นชัตเตอร์ไปเรื่อยๆ

เจอทางแยกก็ยังถ่าย

มาถึงสถานีขนส่งจังหวัดลำปางแล้ว เหนื่อยเหมือนกันแฮะ

มาเพื่อที่จะซื้อตั๋วรถทัวร์กลับเชียงใหม่ตอนกลางคืน แต่ว่ายังไม่มีตั๋ว สงสัยคืนนี้ต้องนอนที่นี่แน่นอน (คิดในใจ)

ร้านขายของฝากก็มีนะ แต่ไม่ซื้อหรอก อิอิ

แวะทานข้าวแถวนี้ละกัน จะบ่ายโมงแล้ว

กินข้าวเสร็จก็หายตัวมาที่นี่เลย ระยะทางไม่ถึง 5 km ที่นี่คือพิพิธภัณฑ์เซรามิคธนบดี (อ่านป้ายก็ได้นะ) ต้นตำหรับของถ้วยที่มีรูปไก่ติด ไปดูข้างในกันเลย

นี่เป็นรูปปั้นของอาปาอี้ ผู้ริเริ่มอะไรสักอย่างนี่แหละ

เข้ามาก็มีค่าธรรมเนียม 50 บาท สำหรับเที่ยวชม แต่รับรองว่าคุ้ม เพราะมีพี่มัคคุเทศก์พาเที่ยวชมและให้ข้อมูลที่มีสาระน่ารู้มาก นอกจากนี้ยังสามารถใช้บัตรเข้าชมแลกรับส่วนลดค่าของฝากและค่าเครื่องดื่มได้อีกด้วย 

ที่สำหรับถ่ายรูปอวดเพื่อนๆ

ห้องน้ำสุดเจ๋ง ใช้เศษวัสดุที่แตกประดับเป็นลวดลายต่างๆ

ดินที่เห็นอยู่นี้ ไม่ใช่ดินเชียงใหม่เน้อจะบอกให้            มันคือดินตาก 555+

การเอาถ้วยขนมเข้าเตาอบ จะต้องวางในถาดรอง ซึ่งถาดรองนี้เรียกว่า.....อะไรไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว

ถ้วยขนาดใหญ่

เมื่อเทียบกับมือ จะเห็นได้ว่าถ้าเอาแกงใส่ถ้วยนี้ สามารถกินได้ทั้งตำบล

ผมนี่ยืนตบมือให้เลยครับ     (ตู้โชว์)

อาจจะดูเบลอๆนะ ลองขยี้ตาดูสิแล้วจะหาย

เมื่อกี้ผมล้อเล่น

เซรามิคยังใช้ทำกระปุกของเหลวได้อีกนะ ถ้าใส่เหล้าแล้วกดๆใส่ปากคงจะฟินมาก

แจกันที่ถูกออกแบบให้ตั้งไว้เฉยๆก็สวย

มีลวดลาย จบ

นี่ก็มีลวดลาย

แบบไทยๆ

สวยอ่า ถ้าใครพาแฟนมาด้วยนี่ได้เสียตังค์ซื้อแน่

สวยๆ

นี่สิน่าสนใจ คิดเหมือนผมไหมครับว่าเซรามิคใช้ทำเหรียญได้อย่างไร     แหม๊ ไอเดียบรรเจิด
ไม่ใช่หรอกครับ มันคือเหรียญที่เขาได้กลับมาจากงานแสดงสินค้าที่ประเทศต่างๆ

สวยงาม

ชุบน้ำทอง

สวยอีกแล้ว  ไปดูที่อื่นต่อ

 มาแล้ววว นี่คือตำนาน

 อาปาอี้เป็นใครนะเหรอ ถ้าอยากรู้ต้องไปอ่าน

 ของส่วนตัวของอาปาอี้

 นี่ไง จักรยาน ส่วนด้านล่างนั้น แร่ดินขาว ซึ่งคนสมัยก่อนใช้ลับมีด

 แบบจำลองเตามังกรโบราณ

ข้ามมาหลายจุด มาถึงการวาดลวดลาย ต้องวาดทีละใบนะ

 การขึ้นรูปโดยการหล่อน้ำดิน

 หลังจากนั้นก็แกะออก ซึ่งยังนิ่มๆอยู่เลย ลองจับดูสิ

 นี่ไงเตามังกรโบราณ

 การอบด้วยเตาแก๊ส เจ๋งมาก คือนำดินที่ต้องการอบวางบนหลังเตา จากนั้นก็เปิดเครื่องอบ // ล้อเล่น

 น่ากินมากเลย

 ใส่เส้นเพื่อให้แยกออกระหว่างถ้วยขนมกับถ้วยน้ำจิ้ม เนี๊ยยย มีสาระ เฮ้ยยยๆ

 เคลือบด้วยสารบางอย่างก่อนนำไปอบ

 เหนื่อยละ มาซื้อเครื่องดื่มก่อน ส่วนลด 20 เลยนะ

 จัดชาเขียวให้ชื่นใจ

อย่าลืมซื้อของฝากล่ะ เพียบเลย
มาอยู่ตรงนี้นานเหมือนกัน บ่าย 3 กว่าละ ต้องลุยต่อ

Next Station.